Karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım.. Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim , ya da asla birini severken karşılığını beklemedim... , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.. Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim... Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim... Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım... Ama hata insana mahsustur dedim..Affettim , af diledim.. Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..

Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.Belki de içten içe sinsice güldüler... Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım... Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için... Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için. Oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar...

Boşver yaşı başı..gönlün ne kadar şık sen ondan haber ver.şöyle atıp koyu grileri,siyahları sabahtan,sarı bir kaşkol atabiliyormusun boynuna ondan haber ver..koyma bir kenara yüregini,aç kapılarını,gelene geçene yol verme girsin diye içeri ama,gömme başını toprağa bir çift güzel göz uğruna..bilirim,yine yeşerecek bir çicek bulursun bir dalda,ama aklını kaybedecek kadar bir aşk varsa avuçlarında,bırak aksın yollarınaaaaa